#dag100: Tijd om de balans op te maken
 |
| Ik voel me écht al veel beter dan toen ik 100 dagen geleden begon. Energieker, beter in mijn vel, blijer. |
Daarbij komt dan nog het schrijven van mijn blog. Na een lange dag werken, het hele voeder-, bad-, bedritueel van de jongens (lees: het moment waarop je je in alle oprechtheid afvraagt waarom je eigenlijk ooit dacht dat je kinderen wilde. En drie? What were we thinking? ) en de grote opruimronde door het huis, zit ik er echt niet altijd op te wachten om nog even een stukje te gaan tikken. I know, het was mijn eigen idee en ik heb het echt mezelf aangedaan, maar soms onderschat je de dingen een beetje. Toch geniet ik ervan als ik mezelf er eenmaal weer toe gezet heb. Schrijven is mijn hobby. Altijd al geweest. En nu schrijf ik dus iedere dag iets. Over onbelangrijke dingen, maar dat maakt het juist leuk. Het is echt ontspanning, juist door de druk die ik mezelf heb opgelegd om iedere dag te schrijven.
Maar wat het echt een feestje maakt en de beste stimulans is om door te gaan, is de reacties die ik krijg. Op facebook, maar ook in real life. Dat er zo veel mensen iedere dag de moeite nemen om mijn dingen te lezen, dat had ik nooit durven dromen en daar ben ik uit het diepst van mijn hart dankbaar voor. Met al bijna 1600 facebookvrienden en zo'n 15.000 unieke bezoekers op mijn blog, begint het echt ergens op te lijken.
Ik krijg best wel vaak de vraag of ik me nou ook echt beter voel. Tot mijn grote vreugde kan ik jullie vertellen dat dat echt het geval is. Ik voel me energieker, beter in mijn vel, blijer en ik heb het gevoel dat ik meer grip op de chaos in en om ons gezin heb. Alles gaat gewoon wat makkelijker. En natuurlijk komt dat omdat de jongens steeds een beetje ouder worden en meer zelf kunnen, maar ook doordat ik er bewuster mee bezig ben. Van alle dingen die ik heb geprobeerd in de afgelopen 100 dagen, heb ik best wat dingen aan mijn dagelijkse routine toegevoegd. Zo start ik de morgen iedere dag met een uitgeperste citroen en lauw water, en maak ik daarna een natural espresso. Ik probeer meer praktische beweging in mijn leven te bouwen en als ik merk dat ik overloop neem ik even wat gas terug in de vorm van een headspace-sessie. En ik ben echt zooooo ontzettend gelukkig met het resultaat van Invisalign, laten we die vooral niet vergeten! Ik kan geen genoeg krijgen van mijn eigen smile (maar dat hadden jullie vast al wel gemerkt ;-)).
Wat echter het meeste effect heeft, denk ik tenminste, is dat ik beter ben gaan eten. Ik ben beter naar mijn lichaam gaan luisteren. En hoewel ik er echt nog lang niet ben en ik mijn boekje nog héél erg vaak (en ook gewoon heel erg érg) te buiten ga, eet ik structureel beter. Minder vlees, minder brood, meer vis, meer fruit en een shitload aan groenten. En geen melk en yoghurt. Ik weet al jaren dat mijn buik er niet blij van wordt, maar ik bleef ik het toch nemen. Dat doe ik dus ook niet meer. Heel af en toe 'zondig' ik met een cappuccino, maar ook dat wordt steeds minder.
De grote uitdaging blijft suiker. Ik ben echt zo'n ontzettende chocolade en snoepjunkie. En nu niet met goedbedoelde adviezen over raw chocolate en dat soort ongein komen: WANT. DAT. TELT. NIET. MEE. Raw chocolate is niet te vergelijken met een goeie Tony Chocolony, liefst die met marshmallow. Sterker nog: het heeft er niets, maar dan ook niets mee te maken.
Dat ik dus ook nog geen kilo ben afgevallen, komt omdat ik mijn heel gezonde maaltijden aanvul met vanalles dat niet zo pluis is. Daar komt mijn focus de komende 200 dagen op te liggen. Nu ik me fitter voel, wil ik dat ook terugzien op de weegschaal. Want, eerlijk is eerlijk, die is nog steeds niet lief voor me. Ook het vinden van iets sportiefs wat ik echt leuk vind en waaraan ik mijn vrije tijd wil besteden staat op mijn lijstje met prioriteiten. Nog genoeg werk aan de winkel, dus!
Heb jij nog goede tips voor me? Ik sta te trappelen om ze te horen!
