Ik stond vanmorgen op en argghhhh... niet mijn dag. Ik voelde het meteen. De jongens schreeuwden te hard. Zwaaiden met hun boterhammen met pasta. Smakten. Renden. Sloegen met deuren. Sloegen elkaar. En al snel leek ons huis op een reuzenpot Nutella. Geheel tegen mijn natuur in, besloot ik tot 10 te tellen (misschien werpt
Headspace toch z'n vruchten af), Reijer zo lief als op dat moment mogelijk was te vragen of hij de kleine draken bij crèche en school af wilde leveren en gewoon lekker toe te geven aan het feit dat dit niet mijn dag was.
 |
| Pharrell en zijn ketting in dit issue dus. |
Ik skipte alles wat ik eigenlijk gepland had en crashte op de bank met een kop thee en de
Vogue. Hoe lang was dat wel niet geleden? Met een boekje op de bank? In de ochtend nog wel? Ik bedacht me dat dit toch echt een van de redenen was waarom ik voor mezelf was begonnen. Je eigen tijd indelen, meer genieten, flexibiliteit boven alles. Maar toch ben ik iedere dag vanaf het moment dat de jongens de deur uit zijn tot het moment dat ze terugkomen onafgebroken aan het werk. En zodra ze 's avonds in bed liggen of Tijn een middagslaapje doet klap ik mijn laptop weer open en ga vrolijk verder. Sterker nog: ik denk niet eens na over het feit dat ik ook heel andere dingen zou kunnen doen. Maar vandaag dus wel.
Toen ik weer helemaal op de hoogte was van de laatste modetrends,
Doutzen's meest recente familiekiekjes had gezien en
Pharrell's aankondiging dat hij de wereld wilde redden had gelezen (al leidde de foto waarop hij een lange parelketting met witte en turqoise kralen van Chanel droeg me erg af. Je mag dan een bijzondere eigen stilo moeten ontwikkelen om op te vallen in de muziekbizz, maar echt...welke zichzelf respecterende man doet dat nou? En hij keek er ook nog heel erg serieus bij. Hoe gaat een man met een multi color parelketting van Chanel de wereld redden? Dat fascineerde me dan misschien nog wel het meest. De bevreemdende visualisaties bleven maar doorkomen) besloot ik zonder plan naar buiten te gaan.
Zodra ik de hoek om liep, zag ik dat het markt was. Joepie! Ik bekeek wat kraampjes, kocht wat fruit en nootjes en ging op een terrasje in de zon zitten. Cappuccino erbij. Heerlijk mensen kijken en besloot Reijer te bellen of hij mee wilde spijbelen. Zo zaten we een uurtje later op het strand. Weer met een capu. Slenterden wat en kletsten vooral heel veel. Zo werd de dag die niet mijn dag was, toch nog mijn dag. Natuurlijk kun je dit niet altijd doen als je even geen zin hebt, maar het is goed om je te realiseren dat je soms best de keuze hebt om het gevecht gewoon eens níét aan te gaan. Lekker alles uit je handen te laten vallen en een rotdag in een topdag turnen.
 |
De Koningin der Selfies is getrouwd met een man die er
niet zo van houdt. Er was bijzonder veel
overredingskracht nodig voor deze. |
 |
| Ook al woon ik om de hoek; dit blijft altijd vakantiegevoel! |
 |
| Woei, hij doet er nog eentje mee! Ik grijp mijn kans natuurlijk gretig. |
