#dag23: Gezondste drank ter wereld

Vorige week maakte ik de gezondste salade ter wereld. Dat was een enorm succes. Voor mijn lijf, gezondheid, fitheid en zo..... maar ook voor de statistieken van mijn blog. Het bericht over de gezondste salade werd ruim 700 keer gelezen. Wow, echt... wow. Daarom heb ik vandaag *roffel, roffel* het gezondste drankje ter wereld geprobeerd. Als je in google 'gezondste drank ter wereld' intypt, krijg je ontelbaar veel hits waarin geperst tarwegras genoemd wordt als number one gezondheids- en vitaliteitsbooster.

Tarwegras is gekiemde tarwekorrel. Eén portie van 30 milliliter sap bevat even veel vitaminen, mineralen, enzymen en cholorfyl (zal ook vast heel goed voor je zijn) als 900 gram verse groente. Althans, dat zegt The Green Man Holland. En nee, het is geen wietteler. Om aan je dagelijkse dosis gezond te komen hoef je dus alleen maar een shotglaasje grassap te drinken? Als dat niet efficiënt is weet ik het ook niet meer.

Na wat googelen leer ik dat tarwegras bloed en organen zuivert, de zuurgraad van je lichaam optimaliseert en verder goed is voor, nou ja, alles wel zo'n beetje. Volgens allerlei wildenthousiaste types ga je er op een natuurlijke manier beter van functioneren en word je er super fit en energiek van. Kijk, dat moeten we hebben. 

Op naar de natuurwinkel dan maar. Ik had gezien dat die pas verhuisd was naar een groter pand, maar was er nog niet binnen geweest. Nou is het ook niet zo dat ik de deur plat loop bij dit soort gelegenheden, maar toch leuk om eens te kijken. En bovendien had ik een goede reden. 

Toen ik de eerste stap over de drempel zette, werd ik stralend begroet door een heel dun meisje met een kar vol ondefinieerbare pitjes en zaadjes. Geïntrigeerd bekeek ik haar. Zou ze hier werken? Of zou ze dat allemaal op gaan eten? Ik kon er zo op het eerste gezicht geen wijs uit worden. "Zoek je iets?" vroeg ze me. "Eh, ja. Tarwegras" antwoordde ik. "Ah! Tarwegras. Ja dat is echt zóóóó heilzaam. Je lichaam zal je dankbaar zijn!". Oké. Dat klonk aardig. Maar toch ook weer niet. Zag mijn lichaam er uit alsof het dankbaar zou moeten zijn voor iets gezonds? En of het iets heilzaams nodig heeft? En hoezo ging ze er eigenlijk meteen van uit dat ik het nog nooit gebruikt had? Misschien deed ik al wel jarenlang niets anders dan grassprieten lurken. Sterker nog: misschien kweekte ik ze wel zelf en kwam ik nu alleen even hier omdat mijn laatste oogst mislukt was. Weet zij veel!

"Werk je hier?" vroeg ik. Ze antwoordde van niet, maar vertelde dat ze hier wel heel vaak was. Dan ging ze die kar vol pitjes dus echt zelf opeten. Misschien was ze stiekem een eekhoorn. 

"Poeder of vers trouwens?" wilde ze weten. Tja.... vers lijkt me per definitie altijd gezonder. En dat lijkt me ook wel in het straatje van de eekhoorn passen. "Vers" zeg ik dus maar en probeer erbij te kijken alsof ik weet waar ik het over heb. "Goede keuze!" lacht ze en wenkt een ander meisje. Ik vertel haar dat ik graag vers tarwegrasssap wil en ze antwoordt dat ze die dan meteen even in de slowjuicer gaat gooien. Ah, de slowjuicer ja. Dat zal wel net zo iets als een slowcooker zijn neem ik aan. Maar dan voor sap. Ik vraag haar of ik mee mag kijken en dat mag. Een hele ervaring. Het tarwegras ziet er echt uit alsof ze zojuist een gazonnetje leeg hebben getrokken. "Is dat nou gewoon gras?" vraag ik het persmeisje. Ontzet kijkt ze me aan. "Gewoon gras? Nééé, dit is héílzaam gras". Ze spreekt het woord heilzaam uit alsof het iets heel plechtigs is. Ik besluit maar niet verder te vragen.

De slowjuicer doet zijn werk en binnen een minuut of 3 krijg ik een piepklein potje in mijn handen gedrukt waar ik €2,50 voor mag afrekenen. "Wel binnen 15 minuten opdrinken, anders loopt de werking terug" verzekert ze me. Als ik thuis ben sla ik het ding zonder veel aarzelen achterover. Gatver. Het smaakt een beetje naar van die babymaisjes, maar dan rauw. Ik sluit mijn ogen en wacht op het heilzame gevoel. Dat komt niet. Maar wat wel zo is: het stimuleert me om vervolgens een heel gezonde lunch te nemen. En niet te snoepen. Ik weet ook niet waarom. En ik weet al helemaal niet of dat een lange-termijn-effect is of dat ik dat nu even zo voel omdat het de eerste keer is. Wel de moeite waard om verder uit te zoeken in ieder geval.

Tarwegras. Niet te verwarren met gewoon gras.

Hmmm.... lekker.
Oké, oké ik lieg.