#dag20: F*cking Zen
 |
| Adriene weet wat ze doet. Ik voel me echt ontspannen. |
Dag 20 alweer? Een tip die ik al van velen van jullie heb gekregen en vandaag maar eens in uitvoering heb gebracht is een yoga practice. Ik besloot laagdrempelig te beginnen en het lekker thuis te doen. De Reijers waren aan het hockeyen en terwijl Alexander en Tijn een dutje deden, kon ik even. Mijn schoonzusje had me van de week geadviseerd Yoga with Adriene te proberen. Zij heeft namelijk ook video's voor Complete Beginners. Nu heb ik wel eens een yogaklasje gevolgd. Maar dat is al weer zo'n 10 kilo geleden. Wat ik me er vooral van kan herinneren is dat die juf echt zo'n asociaal goed figuur had, dat het niet uit maakte in welke pose ze zich bevond maar er altijd fantastisch uit zag. Heel irritant. Dat heeft Adriene ook. Maar ok, als ik hier heel goed in word dan krijg ik dat misschien ook wel.
Niet heel verrassend begonnen we in kleermakerszit. Ik snap oprecht niet waarom dat ontspannend zou moeten zijn. Het zit ongemakkelijk (en doet zelfs pijn na die spinningles van dinsdag. Mijn billen en een straal van zo'n 20cm daaromheen zijn nog steeds in shock) en ik kan aan niets anders denken dan wanneer we van pose wisselen. Het duurt al met al zo'n 7 minuten. Best lang gezien dat staat waarin het middelste gedeelte van mijn lichaam zich bevindt. De prettige stem, goede uitleg en oefeningen waarbij je echt direct voelt dat je 'los komt' maken veel goed. En wat hou ik van de term yogi's choice die ze regelmatig bezigt. "You can do this or that. Yogi's choice; whatever is comfortable for you". Het geeft het gevoel dat je niet vast zit aan een routine. Dat het enige wat belangrijk is, is dat jij je goed voelt. Fijn.
En ik voel me ook goed. Ik kon de oefeningen vrij goed mee doen, omdat ik dus blijkbaar nog niet alles uit mijn vorige leven verdrongen heb. Ik voel me ontspannen en soepel. Precies zoals het hoort. De seconde dat ik klaar ben hoor ik "wheee. wheee. mammieeeeee!" Tijn is wakker. En Lex nu ook. Ik haal Tijn uit bed en Lex trippelt er zelf uit. "Eten, eten!" roept Tijn. "Pastaaaa" valt Lex hem bij. Als ik antwoord dat de pasta op is en dat we die even moeten kopen, werpt de één zich ter aarde en de ander zich er bovenop. Ze geven een interpretatie van De Stervende Zwaan waar het Russisch ballet jaloers op zou zijn. Ik probeer niet uit mijn slof te schieten en het relaxte gevoel van de practice vast te houden. Ik ben zen. Ik ben zen. Ik ben zen. Ik herhaal het als een mantra. Ze blijven schreeuwen om pasta en over elkaar rollen. Ik ben zen. Ik ben zen. Ik ben FUCKING ZEN. Arghhh.... helemaal niet dus. Binnen 5 minuten ben ik al weer uitgezend. Ongelofelijk. Zou je bestendiger worden als je het vaker doet? Let's give it a shot. De komende week ga ik iedere dag een half uurtje met Adriene doorbrengen. Ben benieuwd of het helpt.
