#dag24: Weg met die prikkels
Vandaag heb ik iets gedaan dat -infojunkie als ik ben- heel, heel, heel erg moeilijk voor me was. Zelfs deelnemen aan die spinningles in het aquarium was een minder grote drempel dan dit: het schrappen van alle onnodige prikkels uit mijn dag. Dus: geen televisie, geen radio, geen facebook, geen twitter, geen instagram, geen nieuwssites, geen privémail. En last but not least: mijn telefoon alleen gebruiken waar hij ooit in de prehistorie voor gemaakt is. Bellen dus. Vandaar ook het gebrek aan very inspiring foto's bij dit bericht. Want foto = whatsapp, facebook of instagram. En je moet de kat niet op het spek binden.
Wat me vooral opviel is de zeeēn van tijd die ik ineens had. Dat ik zowaar echt aan werken toe kwam. En ook nog best productief ben geweest. Dat ik niet op het moment dat ik de kinderen op had gehaald nog driftig een berichtje stond te typen. En nog één. En nog één. En vooruit.... nog één. De arme donders. Nee, vandaag had ik ze voordat we gingen eten al lekker in badje gedaan, haartjes gewassen en zaten ze heerlijk te spelen toen het eten op tafel kwam. Geen schreeuw- en huilpartijen. Pure harmonie. Het kan toeval zijn. Maar toch geloof ik wel dat er een verband in zit: ze hebben mijn onverdeelde aandacht, ze voelen dat ik rustiger ben omdat ik én op schema lig met mijn werk én niet allerlei meldingen en bliepjes krijg waarop ik denk te moeten antwoorden. Bovendien heb ik niets van vak- of echt nieuws meegekregen waardoor mijn hoofd voor de verandering eens geen overuren draait. Heerlijk eigenlijk. Maar niet toepasbaar in mijn leven en met mijn vak. En bovendien heeft mijn FoMO syndroom toch serieuzere vormen dan ik altijd heb aangenomen. Ik heb me ontelbare keren moeten bedwingen om niet te foetelen. Continu bang dat ik iets belangrijks miste. Rationeel weet je dat in case of échte emergencies mensen heus wel bellen of langs komen. Maar toch, het zit zo in mijn systeem om continu overal bovenop te zitten dat dit heel onwennig voelt.
Wat ik wel kan proberen is om bijvoorbeeld iedere dag van 5 tot 8 een prikkelloos tijdsblok in te bouwen. Want het is de meest hectische periode van de dag en het slaat ook eigenlijk nergens op om je dan nog op andere dingen dan wat direct om je heen gebeurt proberen te focussen. Wie weet wordt het dan nog gezellig op mijn least favorite time of the day.
Wat me vooral opviel is de zeeēn van tijd die ik ineens had. Dat ik zowaar echt aan werken toe kwam. En ook nog best productief ben geweest. Dat ik niet op het moment dat ik de kinderen op had gehaald nog driftig een berichtje stond te typen. En nog één. En nog één. En vooruit.... nog één. De arme donders. Nee, vandaag had ik ze voordat we gingen eten al lekker in badje gedaan, haartjes gewassen en zaten ze heerlijk te spelen toen het eten op tafel kwam. Geen schreeuw- en huilpartijen. Pure harmonie. Het kan toeval zijn. Maar toch geloof ik wel dat er een verband in zit: ze hebben mijn onverdeelde aandacht, ze voelen dat ik rustiger ben omdat ik én op schema lig met mijn werk én niet allerlei meldingen en bliepjes krijg waarop ik denk te moeten antwoorden. Bovendien heb ik niets van vak- of echt nieuws meegekregen waardoor mijn hoofd voor de verandering eens geen overuren draait. Heerlijk eigenlijk. Maar niet toepasbaar in mijn leven en met mijn vak. En bovendien heeft mijn FoMO syndroom toch serieuzere vormen dan ik altijd heb aangenomen. Ik heb me ontelbare keren moeten bedwingen om niet te foetelen. Continu bang dat ik iets belangrijks miste. Rationeel weet je dat in case of échte emergencies mensen heus wel bellen of langs komen. Maar toch, het zit zo in mijn systeem om continu overal bovenop te zitten dat dit heel onwennig voelt.
Wat ik wel kan proberen is om bijvoorbeeld iedere dag van 5 tot 8 een prikkelloos tijdsblok in te bouwen. Want het is de meest hectische periode van de dag en het slaat ook eigenlijk nergens op om je dan nog op andere dingen dan wat direct om je heen gebeurt proberen te focussen. Wie weet wordt het dan nog gezellig op mijn least favorite time of the day.