#dag31: Zwieptiet

Na een fantastische (en lange!) geestelijke voorbereiding op alle lichamelijke activiteit die me te wachten stond, moest ik vandaag toch echt aan de bak. Hardlopen. Zeker niet mijn hobby. En mijn lijf is er ook niet op gemaakt. Iets met rondingen die niet goed op hun plaats blijven zitten. Een minuut of 10 na mijn kwieke start herinnerde ik me ineens dat een ex-vriendje me eens een keer zwieptiet noemde. En ik weet nu ook weer waarom. Verder was hij overigens heel lief. Dus no worries over geestelijke mishandeling, complexen of iets van die aard. Maar oké, alleen de term zwieptiet zou al voldoende moeten zijn om nóóit meer ook maar één hardloopschoen aan te trekken, hoor ik je denken. En daar zou je op zich dan ook wel gelijk in hebben. Het is alleen dat ik nog zo goed weet hoe lekker ik me altijd voelde als ik een uur buiten was geweest en me helemaal stuk had gelopen. Klinkt niet als mij, nee. Dat klopt. Maar het was toch echt zo.

Vanmiddag ging ik dus met frisse moed (en echt heel coole nikies) van start. Ik begon niet eens zo heel onaardig. Geen onontdekte talenten ofzo, maar best oké gewoon. Het viel me niet tegen. Totdat ik dus aan zwieptiet dacht. Ineens was ik me bewust van iedere beweging in mijn lijf die niet van mijn benen afkomstig is. En ja, ik heb een goede sport-bh. En ja, waarschijnlijk denkt iedereen die me heeft zien lopen vooral eerst "sjezus wat een rood hoofd" en helemaal niet "zwieptiet". Maar toch, het zit in mijn hoofd en ik krijg het er niet meer uit. Heel irritant. Dus bedankt aan het ex-vriendje. Ik weet zeker dat je het je herinnert als je dit leest, draak.

Uiteindelijk heb ik toch 5 kilometer gelopen en dat was echt best een overwinning. Nu ik weer eenmaal één keer geweest ben ga ik weer vaker. Heerlijk muziekje op, een overload aan frisse lucht en zwieptieten. What the heck, dit was de eerste en laatste keer dat ik er weer aan gedacht heb. De volgende keer zing ik gewoon keihard mee met spotify en ga ik gewoon genieten van het lekkere weer ofzo. Maar dat was het vandaag ook niet, dus misschien kwam het daar door.

Aan mijn vette pattas gaat het in ieder geval niet liggen!

Dit blijft toch echt iedere keer een feestje. 

Oké, die tijd is niet echt cool ofzo. Maar voor een eerste
keer sinds de ijstijd ook weer niet zo heel erg slecht toch?