 |
Blaadjes aan de boom?
When did that happen? |
Zo. Kleine Reijer naar school. Grote Reijer neemt Tijn en Alexander mee naar het strand. Want ik moet werken. Heel hard. Ergens deze week ben ik nogal in tijdnood gekomen. Het had iets met huizenstress, lekker weer, strand, voor-me-uit-schuif-gedrag en een nóg lagere aandachtsspanne dan normaal te maken. Oh ja, en
minivasten natuurlijk. Want zonder voedsel kun je ook geen productiviteit van een normaal mens verwachten.
 |
| Voetjes omhoog. Hupsakee! |
Maar goed, ik moet het één en ander inhalen dus. En rap. Daarom is iedereen nu de deur uit. En ik schaam me haast om het te moeten zeggen, maar dat is lékker. Mijn god zeg. Heerlijk gewoon. Ik moet hier echt even van genieten. Het is zonde om het niet te doen. En dus
crash ik op de bank. Zonder boekje. Zonder telefoon. Zonder laptop. Zonder televisie. Ik tuur naar buiten en kijk naar.... ja waarnaar eigenlijk? Naar de bomen die weer blaadjes beginnen te krijgen. Wanneer is dat gebeurd? Waarom zie ik dat nu pas? Het is niet zo dat ik nooit buiten kom ofzo. Ik zie het zonnetje dat door de takken schijnt. Naar de rust op straat. Voor het eerst sinds weken is mijn hoofd leeg. Er bliepen geen
to do's, boodschappenlijstjes, ik moet de oppas/ hulp/ juffies niet vergeten te zeggen dat's,
notes to self op. Ik denk eigenlijk gewoon... niets. Wow.
Na een ongedefinieerde periode van tijd, laat het een minuut of twintig geweest zijn, spring ik helemaal gerevitaliseerd weer op. Als ik dit nu iedere dag even zou kunnen doen dan zou ik een stuk productiever zijn. Dat kan ik je wel vertellen. Ineens denk ik het principe van mediteren te begrijpen. Wat een openbaring. En nu... aan de slag! Woehoeee, ik heb er ineens nog zin in ook!
