#dag46: Aardstralen

Poeh poeh tuinieren is echt het nieuwe sporten. Maar dan mét direct
zichtbaar resultaat. Dat werkt behoorlijk motiverend op mij.

Ik las een artikel. Over tuinieren. Nou weet ik niet zo goed waarom ik er überhaupt op klikte, want ik laat echt alles wat geen mens is en waarover ik wel de verantwoordelijkheid heb binnen no time dood gaan. Niet expres natuurlijk. Maar ik heb er gewoon geen gevoel voor, zullen we maar zeggen. In tuinieren heb ik ook nooit enige interesse gehad, moet ik bekennen. Totdat ik dat artikel las. Op een of andere vreemde manier vond ik de intro waarin het visioen werd geschetst hoe je lekker buiten, met een zonnetje op je rug in de aarde stond te wroeten helemaal niet zo afschrikwekkend klinken. Sterker nog: best aanlokkelijk eigenlijk. Zou ik dan echt een oude doos aan het worden zijn?

Behalve het vooruitzicht van gedachten op nul en frisse lucht, werd in het stuk nog veel meer moois geschetst. Zo zou je met een half uur tuinieren meer calorieën verbranden dan met een half uur fietsen of wandelen. En je zou er type 2 diabetes mee voorkomen. Het werd me niet geheel duidelijk of dat nou gewoon kwam door het feit dat je in beweging bent of dat er nog iets anders spannends mee was, maar dat maakt ook niet uit. Ik was toch niet van plan om het te krijgen.

Als klap op de vuurpijl toont onderzoek aan dat tuinieren een weldaad voor je geestelijke gesteldheid is. Je stress verdwijnt als sneeuw voor de zon (vooropgesteld dat je die hebt dan) en je slaapt beter. Mensen die regelmatig lekker in de aarde wroeten voelen zich volgens datzelfde onderzoek vrolijker, doelgerichter, sterker en meer tevreden dan mensen die dat niet doen. 

Ik zie het helemaal zitten! Na een pittige discussie met mijn inner me besluit ik dat het opruimen van de tuin ook tot tuinieren behoort. Want planten heeft geen zin als de grond bezaaid ligt met fietsen, scheppen, emmers, bolderkar, steps, auto's, vliegtuig en alle varianten op voertuigen behalve de bolderkar in het loop-. En dan die ballen. Tientallen zijn het er. Waarom hebben we eigenlijk zo veel ballen? Bizar is dit echt als ik ze zo bij elkaar zie. Ik moet concluderen dat er geen vierkante centimeter aarde te vinden is waar ik nu een groentje of kruid zou kunnen plaatsen. First things first, die troep moet eerst weg. Van het weekend ga ik aan de slag met planten. Ik moet af en toe ook nog een beetje werken :-). 

Wel zielig trouwens voor de jongens dat mijn allernieuwste passie niet nét even een paar weken eerder op me neerdaalde. Dan waren die appie moestuintjes misschien ook niet nog voordat ze het daglicht mochten aanschouwen overleden. Arme kinderen. Maar ik maak het dit weekend met ze goed. Misschien kunnen we het wel samen doen. Vinden ze vast leuk.