#dag43: Superfoods afl. granaatappel

Superfoods. Wat hebben we daar de afgelopen jaren veel over gelezen en gehoord. Aan het begin van de hype niets meer dan gejuich en gejubel, de laatste maanden met name kritiek. Zelfs Linda haalde begin dit jaar fel uit naar alle obsessieve chiazaadeters. Ik snap het. Helemaal. Ik vind het ook dodelijk vermoeiend al die gezonde ingewikkelde dingetjes waarvan ik niet eens weet waar ze vandaan komen. Ik was dan ook absoluut niet van plan te gaan overdrijven, maar om zo nu en dan iets anders te proberen dan de geijkte appel en tomaat waarvan wordt beweerd dat het óók nog eens super gezond is; daar kan op zich toch niets mis mee zijn zo je zo denken.

Vandaag in de serie superfoods dus de aflevering granaatappel. Of ja, de pitjes dan. Volgens de oude Egyptenaren maakte het sap je onsterfelijk; volgens de boeddhisten een vrucht vol geconcentreerd levenssap. Klinkt best fijn. Tegenwoordig weten we met name dat het boordevol vitamine C, anti-oxidanten en kalium zit. Healthy stuff dus en tijd om te proberen. Ik zocht wat recepten voor de lunch op, maar kwam niet echt iets tegen wat me A. lekker leek of B. waarvoor ik niet weer eerst naar supermarkt of natuurwinkel hoefde. Heel veel van de recepten bevatten zuivel en dat eet ik zo min mogelijk. Quinoa met venkel en granaatappelpitjes vond ik dan weer in de categorie 'Don't push it' vallen. Leuk om een beetje gezond te doen, maar we hoeven het ook niet meteen zo héél erg te overdrijven. 

Daarom besloot ik het maar gewoon los te eten. En dat zijn de pitjes helemaal waard. Het zijn een soort kleine bommetjes die in je mond uit elkaar spatten en waarbij een heerlijk zoet-zure smaak vrij komt. Ik kreeg ook een soort instant energie-boost. Ik bedenk me nu dat ze waarschijnlijk ook lekker zijn in een salade. Dat ga ik ook eens proberen. Of misschien gerookte kip? Yum! Zeker voor herhaling vatbaar en denk dat de kinderen ze ook op zullen smikkelen.