#dag49: Biologisch, da's logisch

Vandaag mijn belofte waargemaakt en aan het tuinieren geslagen. Samen met Alexander. De andere 2 mannen vonden het maar stom. Reijer: "Mam, je laat het toch weer dood gaan." Verder werd er geen woord aan vuil gemaakt en vond hij het zelfs niet nodig het eindresultaat te komen bekijken. Tijn vond het alleen leuk om met het zand te gooien dat we nodig hadden met de plantjes en koos bij mijn ultimatum naar bed of meehelpen voor zijn bed. Grote Reijer vond het alleen maar erg om te lachen. Ik in de tuin. Maakt niet uit, Lex en ik rommelden lekker aan met plantjes, potjes, scheppen en gieters. Hij vond het helemaal het einde. We plantten kruiden, sla en bloemetjes.

 Met alle zelfkennis die ik in me heb, besloot ik even eerst te kijken hoe dit ging voordat ik met allerlei groenten en fruit aan de slag ging. De opmerking van een vriendinnetje waar ik ooit een appartement mee deelde hielp daar bij. "Was het nou 200 euri die we aan bloemen uitgaven en die binnen een maand het loodje legden?" schreef ze onder mijn vorige post. Hmm... ik heb inderdaad nogal de neiging iets te fanatiek van start te gaan. Desalniettemin heb ik vandaag dus wel kunnen genieten van alle lichamelijke en psychische voordelen die het tuinieren ons te bieden heeft én heb ik vanaf nu kruiden en sla uit eigen tuin. Is dat dan biologisch vroeg ik me af? Reijer moest nu nog harder lachen. Maar ondertussen heb ik nog geen antwoord. Anyone die me uit deze ondraaglijke spanning kan halen? Wanneer is iets eigenlijk biologisch?